در این روش طراحی، از قابلیت مقاومت کششی ورق فولادی در مقطع صرف می نظرکنند، به عبارت دیگر به ورق فولادی به عنوان یک قالب نگاه می کنند که بایست قادر به تحمل بارهای زنده( ابزار و نفرات) موجود تا مرحله بتن ریزی همچنین وزن بتن خیس و خشک باشد که البته پس از گیرش

در این روش ورق فولادی به عنوان المان کششی مقطع در نظرگرفته میشود و مقطع حاصله به صورت هماهنگ عمل میکند در واقع در این حالت درگیری بتن و ورق فولادی به ( Composite) مرکب به اندازه کافی است که در حین مقاومت در برابر لنگرها و برش های موجود با یکدیگر عمل کرده و دچار لغزش

-1سرعت اجرای بالا – 11برابر سریعتر از سقف های دیگر -2بازگشت سریع سرمایه -3کاهش تیرهای فرعی به حداقل – 20تا 30درصد صرفه جویی در مصرف فولاد اسکلت سازه 1۵ -4تا 20درصد صرفه جویی در مصرف بتن سقف -۵کاهش وزن سقف، اسکلت، فونداسیون و در نهایت کاهش وزن سازه (وزن بار مرده این پروفیل با 8سانتیمتر